Sunnerkloas.
As kind kwam Jan voak bie zien grootòllen.
Doar veulde hai zok thoes bie opa en opoe, doar wer nait zegt dit mag nait of dat mag nait.
Hai kon zok doar oetleven en zien fantasie de vrije loop loaten, speulen op t blaikveld achter thoes, opa helpen mit daairen verzörgen.
Opa haar n knienhok timmert, en veur Jan n dikke Vlaamse reus kocht dij elke dag verzörgd worden mòs en dat was Jan zien waark.
En wat Jan ook hail fijn von, “bie opoe aan de òlle aiken keukentoavel zitten te taiken”, uren kon e doar mit deur brengen, en opoe schoof hom den op n schuddeltje altied wat lekkes tou.
“Joa?” Jan haar t goud bie zien opa en opoe.
t Luip tegen sunnerkloas en Jan was gloepend nijschiereg wat of e kriegn zel.
“Opoe haar om ja nait vroagt wat e geern hebben wol, dat dee ze aander joaren altied wel”.
Den schreef Jan alles wat e mooi von op n braifke: en wat e hail geern wol hebben dat schreef e boven aan.
Op n noamiddag in november vragt opa, “Hest al achter sunnerkloas aan west” .
Jan kikt vol spanning noar opoe: dij kikt nait van heur braaien op as ze antwoord “nee! doar is ja nog genog tied veur”.
“Nou? mit drij week is al zo ver”zegt opa , “of… dou we nait meer aan sunnerkloas”.
“Doar kinst wel ains gliek in hebben” zegt opoe, “wie binnen ja aal oetwazen mensen, gain ain van ons geleuft meer in sunnerkloas:, en boeten des t is ook n dure aangelegenhaid ”.
Jan dij bie toavel zit is dood stil,” “zol opoe dat echt mainen of zegt ze dat allain om hom te ploagen, dat n bult geld kost dat is van zulf mor dat was elk joar ja zo en toun zee opoe der nooit wat van”.
“Wat vinst doe der van Jan” vragt opa “gain pakjes op sunnerkloasoavend en dat allain om dat we nait meer in dij ol boas leuven n mooie bourel is dat”.
“As ik die was Jan zee k tegen opoe dast der nog wel in geleuvst,den krigst misschain nog wat”.
Jan kikt opoe aan en wieslek zegt e “ast t veul geld köst den loat t mor heur opoe”.
Opoe glópt moar heur man , dij zit te genieten van t gesprek, hai wait allaank wat of Jan krigt en verheugd zok op pakjesoavond om te zain hou Jan reageern zel.
Opoe schenkt de theekopkes nog n keer vol.
As opa op staait om noar boeten te goan blift e achter Jan stoan en kikt wat of e taikent.
n Schip mit grootte zaailen op n woeste zee, is wat Jan taikent “hest doar n veurbeeld van” vragt opa.
“Bie ons in schoul hangt n ploat mit schepen”, antwoord Jan “mor tis nog laang nait kloar ik mout t nog inkleuren”.
Opoe kikt noar Jan een zegt “mòst dammee ook noar hoes goan mien jong want t is zo duuster en ik heb der n hekel aan dast in duustern bie t pad bist”.
Jan roemt zien spullen op en eefkes loater fiets e noar hoes.
In hoes vertelt Jan dat opoe t sunnerkloas viern zo duur vind en dat we dit joar misschain gain kedootje kriegen.
“Joa Jan” zegt moeke “zo gait dat:, soms zit n mens wat krap bie kas en den mout je de teren noa neren zetten”.
Sunnerkloasoavend komt aal dichter bie en Jan wordt toch wel n beetje nijsgiereg of e wel of nait wat krigt.
“Opoe het ook niet meer over sunnerkloas had” denkt Jan.
tIs vief december:, Jan en zien pa en moe binnen onderwegen noar opa en opoe tou.
“Wie viern toch gain sunnerkloas”zegt Jan,
“Nee? Mor doarom ken we wel noar opa en opoe goan, en boetendes ik heb ze wel n klaain beetje kocht”zegt zien moeke.
Jan is nait hail sproakzoam as e bie toavel zit achter n kop sukkeloademelk.
“Sunnerkloas viern zunder kedootjes dat is toch roar”denkt Jan.
As e net n slok van zien sukkeloademelk nemt wordt der aan deure belt.
Opa staait op en lopt deur d’ gaang noar veurdeur, even loater komt e koamer weer in mit n groot pak woar op staait te lezen :, Voor Jan.
Jan springt van stoule of, en ròpt, “ Is dat veur mie?” “Joa”zegt opa as dien noam der op staait den is dat veur die, moak t moar gaauw open”.
Dat let Jan zok gain twij moal zeggen, en rap moakt e pak open, as e zugt wat ter te veurschien komt is e der stil van.
Veur hom staait n groot schildersezel mit n braifke woar op staait.
Van Sint en Piet,
Dit geschenk is voor een kleine Picasso,
Heel veel plezier er mee.
Jan het n poar rode wangen van opwinnen “bist der bliede mit” vragt opoe.
“Joa dit haar k altied al geern willen hebben”, zegt Jan en geft opoe dikke smok.
“Ho ho krieg ik niks?” zegt opa en holt Jan zien waange veur.
Opoe komt nog mit n poar pakjes want as je schildern goan mout je ook kwasten en vaarve hebben.
Jan is de koning te riek, “zo ain mooi sunnerkloasoavend haar e nait verwacht.
En hai bedankt zien opa en opoe den ook oetbundeg.
t Is al meer dan twinteg joar leden dat Jan n schildersezel op sunnerkloas kreeg.
Opa en opoe bin baide al oettied raokt.
En Jan ken ze nait meer zain loaten dat e n beroemde kunstschilder worden is, “en dat muid hom slim”.
Want met dij schildersezel is t aal begonnen, en het e zok ontwikkeln tot n groot kunstenoar.
t’Schildersezel staait bie Jan in zien atelier mit doar op n schilderij van zien grootolden.
Zo bin ze altied bie hom, twij laive mensen woar e alles aan te danken het.
En dij e nooit vergeten zel.
Geschreven door Alberta Imminga