Kaptaain Abbas
Veur joaren her ter in Veenhoezen onder Fenerwolle (Finsterwolde) n boer woond, dij Abbas haitte. Dat was n roare noam, dij is in dizze kontraaien vremd.
Mor t was ook n slim vremde boer. Hai haar laange joaren onder dainst touholden, en doarom zeden ze ook voak van Kaptaain tegen hom, hai haar ook altied zien soldoatengoud nog aan. Komdaaiern kon e goud en mog e ook t laiste doun, mor op n duur was zien endje der den toch ook heer. Dou hebben ze hom in de kist legd, zo as zok dat heurt.
En dou de dag kwam van begroafenis, hebben noabers hom noar kerhof brocht. En ondertied dat ze doar met hom hengingen, zat e zulf al laank weer boven op de vorst van t dak van zien aigen ploatse en keek heur noa, hai wol t kluchtvolk nog geern komdaaiern en hai lusterde of luders in toorn de klok wel goud aantrokken.
Nou, dat is din goud oflopen, mor hai wol ook loater aaltied nog touzicht hollen en zo luip e der ale nachten weer. Binnen genog dij hom zain hebben: der wazzen nog veul meer, dij snachts nooit allenig bie abbas zien ploats langs gingen.
Bron Hemme Abbas: http://www.dideldom.com/hemmeabbas/abbas.shtml
 
In het boek Volksverhalen uit Groningen staat ook een verhaal over Abbas uit Finsterwolde:   
In Finsterwolde, in het duistere moeras, woonde een kwaadaardige kerel, een zekere boer Abbas, maar dat is heel lang geleden. Abbas was een wrede, gehate man. Toen hij stierf vond hij nog geen rust. Daarom hebben zijn knechten zijn lijk op een kar gehesen en naar de Dollard gebracht. Paarden konden die kar bijna niet trekken, zo zwaar was hij, maar toen ze terugkeerden vlogen ze, doornat van het zweet, over het land. De knecht die hem in het water had gegooid kon geen woord uitbrengen en ging binnen een paar dagen dood. En Abbas, die kwam terug!
Elke nacht tussen twaalf en één kwam hij op een grauwe schimmel, gehuld in een zwarte ruige mantel vanaf de Dollard aangalopperen. De staldeuren vlogen open, de paarden gingen er van door en de koeien stonden te dansen.
 
Terug naar Veenhuizen.